Erkeklerin o malum bahis hakkında çok sık, hatta birtakım kaynaklara nazaran her 7 saniyede bir düşündüğünü duymuşsunuzdur.
Çoğumuz bu fikre gereğince uzun müddettir maruz kaldık ve artık kuşku duymaya başladık. Lakin bunun hakikat olup olmadığını merak etmekle yetinmek yerine, bir an durup şunu düşünün: Bunu nasıl kanıtlayabilir ya da kanıtlayamazsınız?
İstatistiklere inanacak olursak, her 7 saniyede bir seks düşünmek saatte 514 defa, ya da uyanık olunan her gün boyunca yaklaşık 7 bin 200 sefer manasına geliyor.
Bu çok mu?
Bana büyük bir sayı üzere geliyor; muhtemelen gün içinde rastgele bir şey hakkında düşündüğümden daha fazla. O vakit farklı bir soru ortaya çıkıyor: Bir gün boyunca benim ya da rastgele birinin kanılarının (seksle ilgili olsun ya da olmasın) sayısını saymak nasıl mümkün olabilir?
Psikologların kanıları ölçmek için kullandığı bilimsel formül, “deneyim örnekleme” olarak bilinir. Bu metot, insanların günlük ömürlerine devam ederken birdenbire durdurulup o anda, o yerde akıllarından ne geçtiğini kaydetmelerinin istenmesini içerir.
Ohio State Üniversitesi’nden Terri Fisher ve araştırma takımı, bu mevzuyu araştırmak birtakım aygıtlar kullandı. Bu aygıtları, üç kümeye ayırdıkları 283 üniversite öğrencisine dağıttılar ve her seferinde seks, yemek ya da uyku hakkında düşündüklerinde tuşa basmalarını ve bunu kaydetmelerini istediler.
Bu sistemle yapılan çalışmada, erkek iştirakçilerin günde ortalama 19 kere seks hakkında düşündüğü ortaya çıktı.
Kadın iştirakçilerde ise bu sayı ortalama 10 defa idi.
Ancak erkekler yemek ve uyku hakkında da daha fazla düşünmüştü. Bu da erkeklerin genel olarak dürtüsel isteklere daha yatkın olabileceğini akla getirebilir. Ya da tahminen de erkekler belgisiz her duyguyu “düşünce” olarak saymaya daha meyilli. Ya da ikisinin bir kombinasyonu.
Çalışmadaki en farklı bulgu ise niyet sayısındaki büyük ferdî farklılıktı.
Ancak bu çalışmadaki en büyük baş karıştırıcı etken, psikolojide “ironik süreçler” olarak bilinen ve daha çok “beyaz ayı problemi” ismiyle tanınan olgu.
Bir çocuğa elini havaya kaldırmasını ve lakin beyaz bir ayı düşünmeyi bıraktığında indirmesini söylerseniz, çok kısa müddette her şeyin beyaz ayıyla ilgili olacağını görürsünüz. Hasılı bir şeyi düşünmemeye çalışmak, onu daha çok akla getirir.
Fisher’ın çalışmasına katılanlar da tam olarak bu durumla karşı karşıya kaldı.
Araştırmacılar onlara bir kumanda verdi ve seks (ya da yemek ya da uyku) hakkında düşündüklerinde buna basmalarını istedi.
Hep aklımda
Wilhelm Hoffman ve takım arkadaşları tarafından yapılan farklı bir yaklaşımdaki çalışmada, Almanya’da akıllı telefonu olan yetişkin gönüllüler kullanıldı.
Bu telefonlar bir hafta boyunca günde 7 defa rastgele vakitlerde bildirim gönderecek halde ayarlandı.
Katılımcılardan, bu rastgele ihtarları aldıklarında o sırada akıllarından geçen kanıları kaydetmeleri istendi. Buradaki fikir, hatırlama sorumluluğunu bir aygıta yükleyerek iştirakçilerin zihinlerinin daha özgür kalmasına imkan tanımaktı.
Sonuçlar direkt Fisher’ın çalışmasıyla karşılaştırılamasa da, bu çalışmada bir kişinin seks hakkında düşündüğünü kaydettiği en yüksek sayı günde 7 defa oldu.
Aslında açık olan şu ki, 7 saniyede bir düşünme mitiyle kıyaslandığında beşerler bu bahiste çok daha az düşündüklerini bildirdiler.
Katılımcılar, uyarıyı almalarından evvelki yarım saatlerinde ortalama olarak yalnızca yüzde 4 oranında cinsel bir fikir kaydetti. Bu da günde yaklaşık bir defa manasına geliyor; ki bu da Ohio Üniversitesi’ndeki Fisher çalışmasında çıkan 19 sayısına kıyasla epeyce düşük.
Hoffman’ın çalışmasındaki asıl şoke edici bulgu ise seksin iştirakçilerin zihnindeki nispî değersizliği.
Katılımcılar yemek, uyku, ferdî hijyen, toplumsal temas, mola ve (saat 17.00’ye kadar) kahve hakkında daha çok düşündüklerini bildirdi.
Televizyon izlemek, e-posta denetimi ve öbür medya kullanımları da gün boyunca seksin önüne geçti.
Hatta seks, baskın bir niyet haline yalnızca günün sonunda, gece yarısı civarı geldi ve o vakit bile uykunun akabinde ikinci sıradaydı.
Hoffman’ın sistemi de “beyaz ayı etkisi” ile bozulmuş olabilir zira iştirakçiler, günün bir noktasında ne düşündüklerinin sorulacağını biliyorlardı.
Bu da birtakım kanıların abartılı halde kaydedilmesine yol açabilir. Emsal biçimde beşerler gün boyunca cinsel kanıları olduğunu kabul etmekten utanmış ve bu nedenle eksik bildirim yapmış da olabilir.
Sonuç olarak, ortalama bir erkeğin her 7 saniyede bir seks hakkında düşündüğü efsanesini gönül rahatlığıyla eleyebiliriz, lakin bu fikrin gerçek sıklığını tam olarak bilemeyiz.
Büyük olasılıkla bu sıklık şahıstan şahsa ve tıpkı kişinin farklı vakitlerine nazaran büyük değişiklikler gösterecektir.
Üstelik, birinin ne düşündüğünü ölçmeye çalışmak bile, o kişinin niyetlerini değiştirme riskini taşır.
Bir de işin şu karmaşık yanı var:
Düşüncelerin doğal bir ölçü ünitesi yok. Fikirler santimetre, metre yahut kilometre ile ölçülebilen şeyler değil.
Peki bir fikir nedir, ne kadar büyük olursa “sayılabilir” olur? Bu yazıyı okurken siz kaç tane düşündünüz? Hiç mi? Bir tane mi? Tahminen de birçok? Düşünecek çok şey var!
Kaynak: Haberler.com
